مست

دوستت دارم و دانم که تویی دشمن جانم از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم غمم این است که چون ماه نو انگشت نمایی ورنه غم نیست که در عشق تو رسوای جهانم دم بدم حلقه این دام شود تنگتر و من دست و پایی نزنم خود ز کمندت نرهانم سر پرشور...