عشــــق اگـــر روزِ ازل در دلِ دیــــوانـــه نبــود
تـــا ابـــد زیـــرِ فلَک، نـــالـــه‌ی مستـــانـــه نبود
نـــرگسِ ســـاقی اگـــر مستیِ صد جــام نداشت
سرِ هــر کـوی و گــذر، این همه میخـانه نبود
دوش دور از تـو شبی بــود که گفتـن نتوان
هَمـــدَمم جُـــز دلِ افسُـــرده و پیمــانــه نبود
من و جـامِ مِیْ و دل، نقش تو در بادهٔ ناب
خلـــوتـی بــود کــه در آن رهِ بیگـــانـــه نبـــود
کاش آن تب که تو را سوخت، مرا سوخته بود
بـــه فـــدای تـــو مگـــر، ایــن دلِ دیــوانه نبود؟
ازچه چون شمع سحر سوختی ای هستیِ من
تا تو را ســایــــه‌ی بــــال و پرِ پــــروانـــه نبود
من تو بودم همـه، ای خُفتـــه چو گُل در بِستر
قبلـــه‌گاهِ دلِ من جـــز تو در ایـــن خــانـــه نبود
بی تو دور از تو نَبودن هنرِ عشـــق و وفاست
مُعجــزی بود که دیـــدم من و افســـانـــه نبود
هما_میرافشار
تـــا ابـــد زیـــرِ فلَک، نـــالـــه‌ی مستـــانـــه نبود
نـــرگسِ ســـاقی اگـــر مستیِ صد جــام نداشت
سرِ هــر کـوی و گــذر، این همه میخـانه نبود
دوش دور از تـو شبی بــود که گفتـن نتوان
هَمـــدَمم جُـــز دلِ افسُـــرده و پیمــانــه نبود
من و جـامِ مِیْ و دل، نقش تو در بادهٔ ناب
خلـــوتـی بــود کــه در آن رهِ بیگـــانـــه نبـــود
کاش آن تب که تو را سوخت، مرا سوخته بود
بـــه فـــدای تـــو مگـــر، ایــن دلِ دیــوانه نبود؟
ازچه چون شمع سحر سوختی ای هستیِ من
تا تو را ســایــــه‌ی بــــال و پرِ پــــروانـــه نبود
من تو بودم همـه، ای خُفتـــه چو گُل در بِستر
قبلـــه‌گاهِ دلِ من جـــز تو در ایـــن خــانـــه نبود
بی تو دور از تو نَبودن هنرِ عشـــق و وفاست
مُعجــزی بود که دیـــدم من و افســـانـــه نبود
هما_میرافشار