اصول مهم لوله کشی برق توکار
1- در دیوارهای بتنی برای نصب و عبور لوله های برق باید هنگام فالب بندی محل لازم در نظر گرفته شود. کندن شیار روی این گونه دیوارها ، یا سق و کف بتنی ، پس از اتمام بتن ریزی ، مجاز نخواهد بود.
2- در دیوارهای آجری ، شیارکنی و یا جاسازی و ایجاد سوراخ برای نصب لوله های برق ، باید پس از کاهگل کاری و یا گچ و خاک دیوارها و یا سقف انجام شود. عمق این گونه شیارها باید به نحوی باشد که اولا ، بیش از نصف ضخامت دیوار برداشته نشود و ثانیا ، سطح خارجی لوله نصب شده ، حداقل 1/5 سانتیمتر زیر سطح تمام شده دیوار قرار گیرد. شیارهای فوق الذکر باید حتی المقدور با وسایل مکانیکی و در صورت عدم امکان دسترسی به وسایل مذکور با تیشه مخصوص انجام شود. عرض شیار باید حتی الامکان
متناسب با مجموع پهنای لوله های مورد نظر باشد و در آوردن شیار بیش از حد لوزوم مجاز نمی باشد.
3- تمامی جعبه های تقسیم ، کشش و کلید و پریز باید به گونه ای نصب شوند که لبه خارجی آن با سطح تمام شده دیوار کاملا هم سطح و تراز باشند. در مواردی که اینگونه جعبه ها پایین تر از سطح دیوار قرار گیرند ، باید به وسیله حلقه های قابل تنظیم لبه های خارجی جعبه با سطح دیوار یکسان شود.
4- کاربرد لوله های خرطومی در سیستم توکار به هیچ وجه مجاز نمی باشد.
5- لوله های توکار باید به طریقی نصب شود که از پیچ و خمهای اضافی امتناع شود و حتی المقدور از کوتاهترین فاصله استفاده شود.
6 - لوله های توکار باید حداقل 15 میلیمتر زیر سطح تمام شده دیوار یا سقف نصب شود.
7- در مواردی که لوله ها در کف نصب می شود حداقل فاصله از روی لوله تا سطح تمام شده ، باید سه سانتیمتر باشد.
8- جعبه های تقسیم و کشش و امثال آن باید به گونه ای نصب شود که سیم ها و کابلهای محتوی آن بدون تخریب ساختمان و یا خاکبرداری قابل دسترسی باشد ضمن این که حتی المقدور دور از انظار قرار گیرد.
9- اتصالات بدون رزوه باید به طور محکم انجام شود. در مکان های مرطوب یا در جایی که لوله در بتن یا زیر خاک و امثال
آن دفن می شود ، اتصال باید از نوعی باشد که از ورود آب به داخل لوله ها جلوگیری کند.
10 - کلیه لوله ها و لوازم مربوط به آن و سایر تاسیسات برقی که در زیرکار نصب می شود باید پس از بازرسی ، آزمایش و تصویب مهندس ناظر پوشیده شود.
1- در دیوارهای بتنی برای نصب و عبور لوله های برق باید هنگام فالب بندی محل لازم در نظر گرفته شود. کندن شیار روی این گونه دیوارها ، یا سق و کف بتنی ، پس از اتمام بتن ریزی ، مجاز نخواهد بود.
2- در دیوارهای آجری ، شیارکنی و یا جاسازی و ایجاد سوراخ برای نصب لوله های برق ، باید پس از کاهگل کاری و یا گچ و خاک دیوارها و یا سقف انجام شود. عمق این گونه شیارها باید به نحوی باشد که اولا ، بیش از نصف ضخامت دیوار برداشته نشود و ثانیا ، سطح خارجی لوله نصب شده ، حداقل 1/5 سانتیمتر زیر سطح تمام شده دیوار قرار گیرد. شیارهای فوق الذکر باید حتی المقدور با وسایل مکانیکی و در صورت عدم امکان دسترسی به وسایل مذکور با تیشه مخصوص انجام شود. عرض شیار باید حتی الامکان
متناسب با مجموع پهنای لوله های مورد نظر باشد و در آوردن شیار بیش از حد لوزوم مجاز نمی باشد.
3- تمامی جعبه های تقسیم ، کشش و کلید و پریز باید به گونه ای نصب شوند که لبه خارجی آن با سطح تمام شده دیوار کاملا هم سطح و تراز باشند. در مواردی که اینگونه جعبه ها پایین تر از سطح دیوار قرار گیرند ، باید به وسیله حلقه های قابل تنظیم لبه های خارجی جعبه با سطح دیوار یکسان شود.
4- کاربرد لوله های خرطومی در سیستم توکار به هیچ وجه مجاز نمی باشد.
5- لوله های توکار باید به طریقی نصب شود که از پیچ و خمهای اضافی امتناع شود و حتی المقدور از کوتاهترین فاصله استفاده شود.
6 - لوله های توکار باید حداقل 15 میلیمتر زیر سطح تمام شده دیوار یا سقف نصب شود.
7- در مواردی که لوله ها در کف نصب می شود حداقل فاصله از روی لوله تا سطح تمام شده ، باید سه سانتیمتر باشد.
8- جعبه های تقسیم و کشش و امثال آن باید به گونه ای نصب شود که سیم ها و کابلهای محتوی آن بدون تخریب ساختمان و یا خاکبرداری قابل دسترسی باشد ضمن این که حتی المقدور دور از انظار قرار گیرد.
9- اتصالات بدون رزوه باید به طور محکم انجام شود. در مکان های مرطوب یا در جایی که لوله در بتن یا زیر خاک و امثال
آن دفن می شود ، اتصال باید از نوعی باشد که از ورود آب به داخل لوله ها جلوگیری کند.
10 - کلیه لوله ها و لوازم مربوط به آن و سایر تاسیسات برقی که در زیرکار نصب می شود باید پس از بازرسی ، آزمایش و تصویب مهندس ناظر پوشیده شود.